Interpretator poleceń - program pośredniczący do współpracy z jądrem systemu. Nie można
pracować bezpośrednio z podstawową częścią systemu linuksowego, jaką jest jego jądro (określa się
je też często nazwą kernel) - niezbędny jest do tego program pośredniczący, czyli właśnie powłoka
systemu operacyjnego (inaczej interpreter poleceń powłoki lub po prostu shell).
Powłoka systemu Linux pełni taką samą funkcję, jak plik command.com w systemie DOS, tyle tylko,
że użytkownik Linuksa może wybrać jedną spośród kilku dostępnych powłok. Domyślna powłoka
systemów linuksowych to /bin/bash.
Powłoka systemu operacyjnego to program, który udostępnia interfejs pomiędzy użytkownikiem a
jądrem systemu; ma on postać wiersza poleceń.
Jądro systemu zawiera wszelkie podprogramy potrzebne do przeprowadzania operacji wejścia i
wyjścia, zarządzania plikami itp.
Powłoka pozwala korzystać z tych podprogramów za pomocą wiersza poleceń. Poza tym, powłoki
obsługują również język programowania. Programy napisane w języku powłoki nazywane są zwykle
skryptami lub skryptami powłoki.
Interpretator poleceń będący interfejsem między użytkownikiem a systemem operacyjnym jest albo
zawarty w jądrze , lub jak w DOS (command.com), Linuksie (bash), jest specjalnym programem
wykonywanym przy rozpoczęciu zadania lub zalogowaniu się.
Program interpretujący instrukcje sterujące w Unix-ie to powłoka (shell).
Polecenia rozpoznawane przez interpreter dotyczą:
• tworzenia procesów i zarządzania nimi,
• obsługa WE/WY,
• administrowanie pamięcią pomocniczą i operacyjną,
• dostępu do plików,
• ochrony,
• pracy sieciowej.
Komputer rozumie język zero (0) - jedynkowy (1) nazwany językiem binarnym. W dawnych czasach,
instrukcje były wprowadzane przy uŜyciu języka binarnego, który jest trudny do zrozumienia, czytania i
pisania. Dlatego w dzisiejszych systemach operacyjnych istnieje specjalny program zwany nazwany
powłoką (Shell). Powłoka akceptuje twoje instrukcje lub polecenia w języku angielskim i tłumaczy je na
język binarny.
Komentarze